Odcinek 3;)

(czołówka…opisywać nie będę, bo i tak każdy wyobrazi ją sobie inaczejJ)

Chris: Witajcie w kolejnym odcinku Rejsu Totalnej Porażki! Wczoraj pożegnaliśmy już jednego uczestnika, chociaż wyjątkowo nie było żadnego zadania.

Blaineley: Na jego, a właściwie jej nieszczęście Rekiny podpadły nam, wytwarzając nadmierną ilość hałasu.

Chris: I przeszkadzając w relaksie podczas masażu.

Blaineley: Dzisiaj czeka ich następna niespodzianka…

Heather(wrzeszczy zza kadru): Chris! Kiedy śniadanie?

Chris: Przyjdźcie tutaj, a wszystkiego się dowiecie,

Blaineley: …o, właśnie teraz. Patrzcie uważnie na ich miny!

(wszyscy podchodzą do prowadzących)

Chris: Wczoraj nie powiedzieliśmy wam, że posiłki przyrządzał będzie…

Wszyscy: Chef!

Chris: Nie!

Wszyscy: Nie?!

Blaineley: Nie! Posiłki będzie przyrządzał każdy z was!

Wszyscy: Co?!

Chris: To! Drużyny będą mieć kolejno całodzienny dyżur w kuchni. A kolejność kucharzenia rozstrzygnie wynik dzisiejszego zadania

Owen: Zadanie? Bez ŚNIADANIA?!

Blaineley: Tak! Wasze zadanie polega na jak najszybszym odnalezieniu kuchni. Wygrywa drużyna, która pierwsza stawi się w tym pomieszczeniu w komplecie.

Chris: Gotowi? Start!

*u Rekinów*

Courtney: Myślę, że mam pomysł. Oni będą się pewnie rozdzielać, żeby szybciej szukać, ale przez to mogą mieć problemy z odnalezieniem siebie nawzajem. A my mamy przecież Owena!

Katie: No i co z tego?

Eva: To z tego, głupia piskałko, że Owen może z łatwością wywęszyć jedzenie. A gdzie jest jedzenie? W kuchni!

Noah: To chyba oczywiste…

Courtney: Wszystko jasne? Tak? Owen, ruszamy!

(Owen zaczyna węszyć w powietrzu.
 Po chwili nieruchomieje i rusza w stronę rufy statku)

*Meduzy*

Trent: Dobra, drużyno, trzeba coś wymyślić. Rekiny mają Owena, który, jak wszyscy wiemy, świetnie tropi jedzenie. Co prawda mamy z nimi sojusz, więc pierwsi na pewno nie będziemy gotować, ale przydałoby się nie być ostatnimi, żeby nikogo nie wyrzucać. Jakieś pomysły?

Izzy: Ja, Ja! Ja wiem! Możemy śledzić Rekiny!

Justin: Oszalałaś? Zniszczę sobie fryzurę!

Gwen: Heej, ale to jest całkiem dobry pomysł!

Duncan: Mogłaś tego nie mówić, teraz Trent na pewno będzie przeciwko pomysłowi Izzy

Trent: Skąd ta pewność Duncan? Ja tam jestem zdecydowanie za!

Lindsay: Ja też! Będę tajną agentką! Jak Clover!

Trent: Kto?

Lindsay: Clover! Odlotowa agentka!

Sierra: Z takiej bajki. Wracając do tematu, ja też jestem za.

Geoff: Więc przegłosowane. Uwaga, ruszają!

(Wszystkie Meduzy zaczynają skradać się za Rekinami, chowając się za wszystkim po drodze. Prawdziwi tajni agenci! J)

*Piranie*

Heather: Zdaje się, że nasi „sojusznicy” już ruszyli. Więc co robimy?

Ezekiel: Śledźmy ich!

Wszyscy: Coo??

Ezekiel: No śledźmy ich! Owen szybko wywęszy kuchnię, wtedy my będziemy drudzy i nikogo nie wyrzucimy!

LeShawna: Łaaał, Ezekiel, jestem pod wrażeniem!

Heather: Tak, tak, brawo. Ale teraz musimy ich gonić!

(cała drużyna rzuca się w pogoń za Rekinami. Tyler zahacza nogą o linę i po niezbyt długim locie ląduje prosto na beczce, za którą ukryła się Lindsay)

Lindsay: Ałła!

Tyler: Lindsay! Oh nie, przepraszam! Nie chciałem na ciebie wpaść!

(szybko wstaje z beczki, spod której wydobywa się Lindsay. Blondynka błyskawicznie wyjmuje lusterko i sprawdza, czy jej wygląd nie ucierpiał)

Lindsay: Nic się nie stało Tylerku, na szczęście nawet się nie potargałam.

Heather: Jeden moment…, co ty robiłaś za tą beczką, Lindsay?

Lindsay: Śledziłam Rekiny, jak tajna agentka!

Meduzy: Lindsay!

Lindsay: No co? Uups, miałam tego nie mówić, tak?

Gwen: Tak Lindsay. Miałaś. Tego. Nie. Mówić.

Sadie: Ale to my ich śledzimy!

Piranie: Sadie!

Sadie: Ojć, przepraszam.

(nagle słychać, jak ktoś ciężki wbiega po schodach znajdujących się kilka metrów dalej. Heather błyskawicznie się rozgląda, po czym łapie Sierrę i zamyka ją w najbliższej kabinie, zabierając klucz)

Heather(krzyczy): Szybko, na schody! Zanim ją uwolnią!

(Piranie rzuciły się w stronę źródła hałasu, podczas gdy Meduzy próbują otworzyć drzwi, za którymi jest Sierra)

*tymczasem w kuchni*

Chris: Jak myślisz, kto dotrze pierwszy?

Blaineley: Ja stawiam na Rekiny. Owen wywęszy jedzenie błyskawicznie.

Chris: Tak, tu masz rację. Ciekawe, kto będzie drugi?

Blaineley: Zoba…

( w tym momencie drzwi otwierają się z wielkim trzaskiem, do pomieszczenia wbiega Owen. Zza niego słychać dyszenie jeszcze kilku osób)

Chris: Jest nasz Owen! A reszta? Są! Courtney, Alejandro, Eva, Noah, Harold i…Katie!

Katie(szybko oddychając): Jestem! Te buty są strasznie nie wygodne do biegania!

Blaineley: W takim razie mamy zwycięzców! Kto będzie drugi?

Katie: Chyba widzę Sadie!

(przez drzwi wbiegają kolejno Heather, LeShawna, Bridgette, DJ, Cody, Sadie i Ezekiel. Na samym końcu Tyler efektownie potyka się o próg i przejeżdża na brzuchu przez całe pomieszczenie, lądując wprost pod nogami Chrisa)

Chris: Ja wiem, że jestem wspaniały, ale nie musisz od razu padać mi do stóp, ziom.

(wszyscy się śmieją)

Blaineley: A gdzie drużyna Trenta? Zgubili się?

Heather: Chyba raczej coś zgubili, hahaha

(śmieje się, machając kluczem od kajuty, w której uwięziła Sierrę)

Chris: Nie rozumiem….

Gwen(wchodząc z drużyną do kuchni): A ja tak! Oddawaj ten klucz, ale już!

Blaineley: No i są nasze zguby. Ale zaraz, gdzie jest Sierra?

Duncan: Ta wredna s**a zamknęła ją w jakiejś kajucie, a teraz nie chce oddać klucza!

Sierra: Nie trzeba…

Wszyscy: Sierra?!

Sierra: W kabinie był drugi klucz.

Trent: To dlaczego nie użyłaś go wcześniej?!?

Sierra: Bo nie wiedziałam, że to klucz do akurat tego zamka!

Gwen: rany, nie mogłaś chociaż spróbować? Chyba już wiem, kto dzisiaj odpadnie…

Chris: Na pewno ktoś od was! A teraz, Rekiny, ustalcie kolejność gotowania.

(Rekiny zbierają się w kółko i szepczą)

Courtney: My będziemy ostatni, to oczywiste, ale kogo wkopać na pierwszego?

Alejandro: Mam pomysł! Owen, ty zdecyduj!

Owen: Ja?

Alejandro: Tak, ty. W końcu to dzięki tobie wygraliśmy, Amigo.

Owen: no.. ja…

Noah: Dawaj, Owen!

Owen(krzycząc): Izzy!

Izzy: Tak, pączusiu?

Owen: Chcesz gotować pierwsza czy druga?

Izzy: Jasne, że pierwsza!

Meduzy: Coo?!?

Owen: W takim razie drużyna Izzy będzie pierwsza.

Meduzy: Niee…

Duncan: Wiesz Sierra, może jednak nie ty dzisiaj wylecisz…

Blaineley: W takim razie ustalone! Dzisiaj gotują Meduzy, jutro Piranie, a pojutrze Rekiny.

Chris: A dzisiejszych przegranych zapraszam na eliminacje. Oczywiście wieczorem, jak już skończą gotować.

(wybucha śmiechem i wychodzi. Za nim Blaineley, obdarzając jednak najpierw Trenta olśniewającym uśmiechem)

Heather(z ironią): Jak widać, nawet fory u prowadzącej nie we wszystkim pomagają.

Gwen: Oh, niech ja cię dorwę, ty, ty…!

Heather: Co, słów zabrakło?

Gwen: Nie, po prostu nie chcę demoralizować dzieci, które nas oglądają. Chociaż nie wiem, czy po twoich popisach cokolwiek im jeszcze zaszkodzi.

Geoff: No i kolejny raz ktoś cię przegadał, Heather. Chyba wychodzisz z formy!

Duncan: Właśnie! Uważaj, bo stracisz tytuł „Królowej Ironii i Złośliwości”!

(Meduzy i Rekiny wybuchają śmiechem, wszyscy wychodzą)

*w kabinie Meduz*

(wszyscy siedzą na swoich kojach, tylko Gwen leży u Duncana i się całują)

Trent: Nie mogę tu wytrzymać! Idę!

Gwen: To pa!

Trent: Grrr...

(wychodzi, trzaskając drzwiami)

Lindsay: Nie jesteście dla niego zbyt mili

Duncan: Serio? Nie zauważyłem, wiesz?

(wybuchają śmiechem)

*pokład*

(Trent powolnym krokiem przechadza się po pokładzie. Blaineley wychyla się przez okno, w jej oczach błyska zainteresowanie, szybko się chowa. Po chwili pojawia się na pokładzie, ale Trent jej nie dostrzega)

Trent: Mam ich dosyć… Dlaczego musieli trafić akurat do mojej drużyny?

Blaineley: Dlaczego tak bardzo się nimi przejmujesz?

Trent: Blain? A skąd ty tu? A zresztą nie ważne…

Blaineley: Oh, Trent, nie bądź taki smutny, proszę!

Trent: A powinienem być wesoły? Dziewczyna, którą kochałem…

Blaineley: Powiedziałeś „kochałem”!

Trent: No i?

Blaineley: To znaczy, że to już przeszłość! Już nic do niej nie czujesz!

Trent: Właściwie, to tak. Dziękuję, Blaineley, jesteś prawdziwą przyjaciółką

Blaineley: Przyjaciółką?

Trent: No tak. Myślę, że nią jesteś. Oczywiście, jeśli ci to przeszkadza, mogę przestać tak mówić…

Blaineley: Nie, nie. Jest ok.

Trent: Cieszę się. Jeszcze raz dziękuję za poprawienie humoru. Pa!

(Zadowolony odchodzi, pogwizdując)

Blaineley: Pa…Przyjacielu…

(za łzami w oczach wraca powolnym krokiem do swojej luksusowej kajuty)

*kajuta Meduz*

(wchodzi Trent)

Duncan: O, już wróciłeś?

Trent: Jak widać. A teraz stand up i do kuchni, bo już pora na obiad, a śniadanie przegapiliśmy i wszyscy są pewnie głodni

(wszyscy wychodzą)

*kuchnia*

Trent: Izzy, jako że bardzo chciałaś gotować, zrobisz danie główne.  Kto jej pomoże?

Izzy: Izzy chce sama!

Trent: Twój wybór. Więc kto zajmie się zupą?

Sierra: Ja mogę. Musze się jakoś zrehabilitować po tej wpadce z kluczem.

Gwen: Brawo Sierra! Jestem pełna uznania. A wracając do obiadu, mogę zrobić deser.

Trent: Serio? Dobra, to ustalone. Jak będziecie potrzebowały pomocy, to mówcie. Lodówka jest tam, a spiżarnia za tymi drzwiami, Chris już zdążył mi pokazać.

Duncan: Chris? A może Blaineley?

Gwen: Daj spokój, Duncan.

Duncan: Słucham? Czy ty właśnie bronisz JEGO przede MNĄ?

Gwen: Teoretycznie - tak. W praktyce, to proszę CIEBIE, żebyś dał MU spokój. My jesteśmy szczęśliwi, to dlaczego on nie może być?

Duncan: Mówisz? Właściwie to masz rację (uśmiecha się i odwraca do Trenta), ale TY masz zaprosić nas na ślub!

(śmiech na sali)

Trent: Zaraz, bo nie nadążam. Czy ty sugerujesz, że ja i Blaineley…?

Gwen: Tak, dokładnie tak. A teraz z łaski swojej wszyscy wypad z kuchni, bo nic dzisiaj nie zjecie!

(zszokowany Trent, rozbawiony Duncan i reszta towarzystwa wychodzą z kuchni. Korzystając z zamieszania Geoff wymyka się na spotkanie z Bridgette, na dziobie statku. Ona już tam czeka.)

Bridgette: Jesteś! Myślałam, że już nigdy nie przyjdziesz!

Geoff: Przepraszam słonko, ale niestety mieliśmy w drużynie małe spięcie. Ale wszystko już dobrze, nikt nam nie będzie przeszkadzał.

Bridgette: To dobrze misiu…

(dalej opisywać nie będę, ponieważ powszechnie wiadomo co ci dwoje robią na randkachJ. A w tym samym czasie samotny Justin obmyśla swoją strategię.)

Justin: Mam genialny pomysł! Jestem geniuszem! Genialnym geniuszem! Nie za dużo tego geniuszostwa? A zresztą nieważne. Ważny jest mój plan. Otóż, skoro wrócił mój urok, zamierzam… nie powiem! Domyślcie się! Ale podpowiem, że to dopiero po rozpadnięciu się drużyn…Będzie się działo!

(zostawiamy teraz trwającego w samo-zachwycie Justina i wracamy do kuchni)

Gwen: I jak wam idzie?

Sierra: Ja już prawie skończyłam

Izzy: Izzy też! Jeszcze 15 minut i można jeść.

Gwen: To wołamy?

Sierra: Jeszcze nie. Są tak głodni, że przybiegną w ciągu minuty. Na razie poprośmy chłopaków i Lindsay o rozłożenie stołów.

Gwen: Dobry pomysł!

(Sierra wyrusza na poszukiwanie reszty drużyny. Widząc randkę Geoff’ a zostawia go w spokoju, ale zagania do roboty Trenta, Duncana i Justina. Przy Lindsay napotyka się jednak na mały…problem)

*łazienka Meduz*

Sierra: Lindsay, trzeba nakryć do stołu.

Lindsay: Ale ja nie mogę, przed chwilą pomalowałam paznokcie! Widzisz? Są teraz takie ładne, różowe.

Sierra: Śliczne. Trudno, tamci muszą wystarczyć. To cześć i uważaj na lakier!

Lindsay: Jasne! Cześć!

*kuchnia*

Sierra: Lindsay świeżo pomalowała paznokcie, a Geoff jest „zajęty” z Bridgette, więc zgarnęłam tylko tę trójkę.

Gwen: Spoko, przynajmniej już wiemy, kto robi kolację!

Izzy: Izzy już gotowa!

Sierra: Czyli co, wołamy?

Gwen: Wołamy! Zobacz, tu jest megafon. Gotowa? trzy-czte-ry!

Sierra&Gwen: KOLACJA!!!

(nie minęło nawet 15 sekund, gdy w kuchni stawili się wszyscy uczestnicy)

Duncan: Co tam napichciłyście*, dziewczyny?

Gwen: Zaraz się przekonasz, kochanie. Siadajcie do stołów! Sierra, podaj zupę.

Sierra: Już idę!

(Wchodzi Sierra z wielką wazą zupy, a za nią kilku stażystów z kolejnymi porcjami. Wygłodzeni  porażkowicze rzucają się na talerze. Podobna reakcja następuje przy pozostałych daniach - a zwłaszcza przy kaczce w czekoladzie** Gwen - więc dumne ze swoich dzieł kucharki udają się na zasłużony odpoczynek)

*kabina zwierzeń*

Sierra: Jestem padnięta! Mam nadzieję, że reszta to doceni i mnie nie wyrzucą.

*kabina Meduz*

Duncan: Mam dość! Nienawidzę być taki…

Gwen: …grzeczny? Tak, wiem, co masz na myśli.

Duncan(ironicznie): Naprawdę?

Gwen: Oj, no przecież widzę, że zachowujesz się jak nie ty. I że nie podoba ci się ta zmiana.

Duncan: Masz rację. Ale podoba się innym, tobie też.

Gwen: Oh, Duncan głuptasie. Nie zostawiłabym cię nawet gdybyś zmienił się w lalusiowatego kujonka, wiesz? Ale nie ukrywam, że twoje dawne, prawdziwe oblicze było zdecydowanie bardziej pociągające (uśmiecha się)

Duncan: Skoro tak, to może do niego wrócę?

Gwen: Ja jestem za.

(uśmiechają się, patrzą sobie w oczy i [oczywiście] całują. Nagle do kabiny wpada Trent)

Trent: Gwen! Czy usta…o, sorry

Gwen: Nic się nie stało. Chciałeś o coś spytać?

Trent: Co? A, tak. Czy ustaliłyście, wtedy w kuchni, na kogo zrzucamy robienie kolacji? Jest jeszcze wcześnie, ale wolałbym mieć już to z głowy.

Gwen: Myślałyśmy o Geoff’ie i Lindsay, bo obydwoje w czasie przygotowywania obiadu byli zajęci i nie pomogli nawet przy nakrywaniu do stołu.

Trent: Spoko, mi pasuje. Myślę, że Duncan i Justin nie będą mieć nic przeciwko, więc ustalone.

(wychodzi, żeby odszukać przyszłych kucharzy)

Duncan: No i znowu…Dawny Duncan przeszkodziłby mu dla samej zasady.

Gwen: Nie przesadzaj, dawny Duncan cieszyłby się, że to nie na niego padło.

Duncan: I znowu masz rację…

Gwen: hah, bo to ja.

(śmieją się i…tak, całująJ)

*kuchnia*

Lindsay: Ale co ja mam robić?

Geoff: A coś umiesz? Nie wiem, wodę zagotować chociaż?

Lindsay: Ej no, bez przesady, umiem zaparzyć herbatę.

Geoff: serio? Super. To ty zrób herbatę, a ja zajmę się resztą.

Lindsay: Czyli?

Geoff: Zrobię kanapki! Wszyscy je lubią. Tylko muszą być bez szynki, żeby Bridgette zjadła.

Lindsay: Wiesz co? Lepiej zrób połowę takich, połowę takich, bo jak Eva będzie miała niedobór mięsa, to zje ciebie.

Geoff: A ty wiesz, co? Zaskakujesz mnie coraz bardziej! Masz zupełna rację, lepiej nie narażać się na gniew Evy.

            (ciągle zdziwiony Geoff i dumna z siebie Lindsay [słowo „niedobór” usłyszała niedawno od Beth, no i jakoś zapamiętała J] szybko przygotowują posiłek. Po parudziesięciu minutach, wszyscy porażkowicze cmokają z zachwytu nad kanapkami i herbatą, a Meduzy nie mogą wyjść ze zdziwienia, gdy dowiadują się, że Lindsay potrafi całkiem sensownie mówić. Nagle, wszyscy słyszą głos Chrisa [tak, tak, ten megafon to użyteczny wynalazek])

Chris: Uwaga! Gratuluję (odgłos odchrząknięcia w tle), a, tak, GRATULUJEMY Meduzom talentów kulinarnych oraz…zapraszamy was na eliminacje! Już niedługo! (znów odchrząknięcie w tle) Dobra, dobra, powiem im. Uwaga! Niedługo, to znaczy za godzinę! I nie chcę widzieć spóźnialskich!

*mam na dzieję że wszyscy wiedzą co to znaczy; dla tych co nie wiedzą - miałam na myśli gotowanie

** patrz odcinek 20 WTP:))